Rond 1955 zijn er in Nederland passagiersschepen voor de
Braziliaanse rederij S.N.A.P.P. gebouwd, bestemd voor de
verbinding tussen Belém en het achterland aldaar.
Deze schepen, de Leopoldo Peres en Lobo D’Almada, zijn
door de Scheepswerven Gebr. Van der Werf in Deest
vervaardigd. Ze waren 71,6 meter lang en 12,5 breed
en hadden het karakter van een postboot, er kon lading
vervoerd worden, plus 100 passagiers in de 1e en
300 in de 3e klasse.
De aflevering van de schepen geschiedde in Belém aan de monding van de Amazone en de werf organiseerde zelf het transport daarheen. Dat was voor mijn opa, werfdirecteur Hendrik van der Werf (die met zijn broer Otto in 1920 de werf had gekocht) reden om aan te monsteren en de vaart naar Zuid-Amerika mee te maken. Hij nam op de reis met de Lobo d’Almada zijn nog betrekkelijk nieuwe Silver Streak 8 Sedan mee. De auto had kenteken RD-29-79, uitgegeven op 14 juni 1954. Het was zijn plan om er mee naar het 3000 kilometer verderop gelegen Fasenda Holambra te rijden en de Pontiac daar achter te laten bij zijn nichtje Greta van der Werf, dochter van zijn broer Otto, die enkele jaren eerder daarheen was geëmigreerd.
Aangekomen in Belém bleek de Braziliaanse douane niet zonder meer
te auto in te klaren. De overlevering vertelt niet hoeveel – en welke –
pogingen zijn gedaan om de auto toch aan wal te kunnen zetten.
In elk geval lijkt het waarschijnlijk dat Hendrik niet erg vertrouwd was
met de omgang met ambtenaren in Zuid-Amerika en hun ‘procedures’
en heeft zijn Groninger achtergrond een voor de hand liggende ‘soepele
regeling’ in de weg gestaan. Omdat het schip moest worden afgeleverd
en de auto bijzaak was, heeft Hendrik gekozen voor de strategie ‘als het
niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan’.
Dat kwam erop neer dat hij met het schip de diepere wateren van de
Amazone heeft opgezochten daar de glanzende Pontiac Silver Streak 8 Sedan
over boord heeft gezet.
Bron: Marco van der Werf.
Met dank aan Octane Magazine
te auto in te klaren. De overlevering vertelt niet hoeveel – en welke –
pogingen zijn gedaan om de auto toch aan wal te kunnen zetten.
In elk geval lijkt het waarschijnlijk dat Hendrik niet erg vertrouwd was
met de omgang met ambtenaren in Zuid-Amerika en hun ‘procedures’
en heeft zijn Groninger achtergrond een voor de hand liggende ‘soepele
regeling’ in de weg gestaan. Omdat het schip moest worden afgeleverd
en de auto bijzaak was, heeft Hendrik gekozen voor de strategie ‘als het
niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan’.
Dat kwam erop neer dat hij met het schip de diepere wateren van de
Amazone heeft opgezochten daar de glanzende Pontiac Silver Streak 8 Sedan
over boord heeft gezet.
Bron: Marco van der Werf.
Met dank aan Octane Magazine